1968 was een flop: wordt 2018 het nieuwe 1968?
Het is 2018 en vijftig jaar geleden was het 1968, een revolutionair jaar: de Praagse Lente, de moord op Martin Luther King en de studentenrevolte in Parijs. De afloop van mei ‘68 was ‘een enorme kater: iedereen deed gewoon weer verder’, vertelt kunstenares Jacqueline de Jong in Andere Tijden. De revolutie miste dan ook een concreet doel, concludeert het Historisch Nieuwsblad.
Het Historisch Nieuwsblad schrijft over dat revolutiejaar:
“Aan het einde van de jaren zestig werd de eerste naoorlogse generatie volwassen. Door een ongekende materiële en technologische vooruitgang was zij hoger opgeleid, mobieler en beter geïnformeerd dan welke eerdere generatie ook. Bij het geweldige tempo van deze veranderingen staken de politieke verhoudingen schril af. De wereld werd grotendeels geregeerd door oude mannen, die mentaal nog in de jaren veertig leken te leven. Voor wie als hoogopgeleide jongvolwassene meedreef op de golf van verandering, werden deze schijnbaar onbeweeglijke machtsbolwerken steeds grotere stenen des aanstoots.”
Hmmm.
Op 3 januari blikt het Nederlandse Radio-1-programma Met Het Oog Op Morgen een hele uitzending terug op het revolutiejaar 1968 en zegt presentator Chris Kijne ter introductie het volgende: “Opnieuw leven we in revolutionaire tijden, technologie bepaalt steeds meer ons leven, de secretaris generaal van de Verenigde Naties sprak een red alert uit voor 2018 wegens het groeiend aantal conflictsituaties in de wereld, globalisatie en migratie overstemmen steeds vaker ons nog steeds wonderbaarlijk welvarende leven en zetten de politiek op zijn kop.”
Damn, da’s toch identiek wat het Historisch Nieuwsblad schreef.
In de uitzending van Andere Tijden van 2008 blikken ze met verschillende mensen die op het moment van de revolte in Parijs waren, terug op Parijs ‘68, dan 40 jaar geleden. Twee studenten vertellen dat ze zich ‘alleen gelaten voelen door de macht’ en ‘radicale eisen stellen aan de samenleving om radicaal te veranderen’.
Dat klinkt allemaal heel explosief en dat was het ook in mei ‘68 in Parijs. Maar woorden die ook opvallen in deze uitzending van Andere Tijden zijn euforie, vrolijkheid, hoop, energie, enthousiasme, hartverwarmend …
Welke hoop? De hoop op verandering van de maatschappij en de hoop op verbinding.
De ware opbrengst van mei ‘68 is dat men in Frankrijk weer een mei ‘68 zou willen op dat alles zou veranderen, zegt Jacqueline de Jong.
Reinier Flaes, in 1968 werkzaam op de Nederlandse ambassade in Parijs vond de revolte uiteindelijk een grote flop: “Het verwaterde al na een aantal dagen. Het was een generatie die van het gedonder afwilde, maar niet wist wat ze dan wèl wilden.”
Een mooi bruggetje naar de vraag wat wij dan willen met r-evolutie?
Net als toen, de hoop op verandering van de maatschappij en de hoop op verbinding. Dat eerste gebeurt niet zonder het laatste. En dat laatste, verbinding, gebeurt niet zonder misschien wel het grootste euvel van deze tijd: verbinding met jezelf.
Vanuit de verbinding met jezelf ontstaat ook de verbinding met anderen … en komen we tot collectieve intelligentie en collectief bewustzijn. Dat groepsbewustzijn, sleutelwoord van het Watermantijdperk, is essentieel omdat we heel wat van de problemen die vandaag op ons afkomen als individu niet meer aankunnen.
Revoluties gaan gepaard met angst, chaos en onzekerheid. Maar angst, chaos en onzekerheid zitten in je hoofd, niet in je hart. En zoals songwriter David Hodges stelde: ‘de langste reis van je leven is die van je hoofd naar je hart’.
En terug, voegen we daar aan toe, omdat het gaat om een evenwicht tussen hoofd, denken en doen en hart, voelen en zijn. Dat zien, begrijpen en mee-maken, is waar r-evolutie over gaat. Noem ons naïef of hippies … we love it!