Het is tijd om het anders te doen
Vanaf 20 mei verschijnt het boek ‘Anders Verder’ waarvoor ik een bijdrage heb geschreven. In totaal werkten 24 schrijvers hieraan mee. Het boek gaat over de verbeelding van de tijd na de coronacrisis, met als startvragen: “hoe kunnen we verder gaan? Hoe willen we verder gaan?”
Mijn bijdrage gaat over de liefde. Ik wil liefde in de wereld brengen: harmonie tussen hoofd en hart. Tussen denken en voelen. Tussen doen en zijn. Tussen buiten en binnen.
Vanaf 20 mei verschijnt het boek ‘Anders Verder’ waarvoor ik een bijdrage heb geschreven. In totaal werkten 24 schrijvers hieraan mee. Het boek gaat over de verbeelding van de tijd na de coronacrisis, met als startvragen: “hoe kunnen we verder gaan? Hoe willen we verder gaan?”
Mijn bijdrage gaat over de liefde. Ik wil liefde in de wereld brengen.
Ik weet het, het klinkt idealistisch. Misschien ook een beetje soft. Liefde is iets wat je niet kan vastpakken.
Als we denken aan de liefde, denken we aan allemaal hartjes (hartjes), iedereen gezellig samen, alles vredig, mens en dier samen in harmonie.
STOP! Inderdaad. Harmonie. Dat is exact wat ik met liefde bedoel. Harmonie gaat over de juiste verhouding tussen verschillende delen, over de samenwerking van die delen tot een schoon en goed geheel.
Harmonie gaat dus over balans. Over evenwicht. Als ik het over de liefde heb, heb ik het over evenwicht tussen hoofd en hart. Tussen denken en voelen. Tussen doen en zijn. Tussen buiten en binnen.
Als ik naar de wereld kijk, zie ik op dit moment weinig harmonie. Weinig evenwicht. Ik zie meer CO2 dan zuurstof, meer controle dan vertrouwen, meer kwantiteit dan kwaliteit, meer moeten dan willen, meer grijs dan kleur, meer ernst dan plezier.
Ik zie dat we vooral in ons hoofd leven. Bezig zijn met dingen die buiten ons liggen. We werken aan de technologie, we komen op straat om te ijveren voor betere levensomstandigheden, een beter klimaat, we kijken naar anderen om te zien of we mooi zijn, hoe hard we moeten werken om goed genoeg te zijn. Nu staan we elke avond om acht uur aan de voordeur om te klappen voor de helden in deze coronacrisis.
Het is tijd om het anders te doen. Anders verder! Het is tijd om naar binnen te gaan. Naar onszelf te kijken. Zoals Phil Bosmans het kort en krachtig zei: “Verbeter de wereld, begin met jezelf”. Het is echt zo! Willen we een betere wereld, dan is het belangrijk naar binnen te kijken. Naar wie we zelf zijn, naar wat we écht belangrijk vinden. Liefdevol en oordeelloos.
De coronacrisis helpt ons hierbij: door de lockdown waren we verplicht binnen te blijven. Doordat we minder konden doen, werden we gedwongen te vertragen. En dat is wat we moeten blijven doen, ook als geleidelijk aan de winkels weer open gaan, het werk, de school en de nevenactiviteiten weer opstarten. Toch bewust blijven kiezen om regelmatig te vertragen. Zodat we tijd hebben om na te denken en te voelen wat voor ons echt van waarde is en wat we met ons leven willen. Om zo een evenwicht te vinden tussen doen en zijn, buiten en binnen, hoofd en hart, groot en klein, mannelijk en vrouwelijk, jij en ik.
Iedereen is nodig. Iedereen is precies goed zoals die is. Iedereen naast elkaar: ik ben ik en jij bent jij. En dat is oké. Ik ben afhankelijk van jou en jij van mij. We hebben elkaar nodig! En daarom wil ik liefde in de wereld brengen. Liefde voor onszelf, voor elkaar en voor al wat leeft.
Het klinkt idealistisch en misschien te groot om te realiseren. Maar eigenlijk is het heel klein. Net als corona is liefde een virus. Immens klein. Alleen, als het je raakt, verspreidt het zich als een lopend vuurtje en wordt het iets heel groot. Ik wens dat we allemaal besmet worden met de liefde. En laat dat dan maar viraal gaan.